A new ProZ.com translation contests interface is currently in development, and a preview contest is underway. Click here to visit the new interface »

Previous ProZ.com translation contests

Portuguese » Dutch - 1 finalists


Rebelo Pinto, Margarida. As Crónicas da Margarida. "A minha primeira ida à neve". Oficina do Livro. 360 words
Não me interpretem mal. Eu até gosto de ir ao ski. Mas sou obrigada a reconhecer que não nasci para os desportos. Nem de Verão, nem de Inverno. Quando era miúda e me vi subitamente privada de fazer ginástica graças a uma febre reumática que me interditou todo os movimentos mais bruscos do que ler, desenhar, escrever e ouvir música, dei graças a Deus por não ser obrigada a fazer aqueles exercícios todos duas vezes por semana, alguns com aparelhos, tipo cavalo de Arção, nos quais eu era mais do que desajeitada.

Não é portanto de admirar a catástrofe em que redundou a minha primeira ida ao ski. Ainda não tinha vinte anos, o que para aprender a jogar Scrabble não é tarde, mas para começar a fazer ski já se revela problemático.

E como os amigos iam todos, lá fui eu, convencida que aquilo devia ser tão fácil como saltar à corda. O resultado foi desastroso: ao fim de três dias de choros, fitas, pânico de entrar nas cadeirinhas em movimento, infindáveis sucessões de quedas à entrada e saída dos teleskis, consegui muito a medo descer a minha primeira pista verde. Com a diferença que, enquanto toda a gente desceu em dois minutos, eu demorei cerca de quarenta. E só quando cheguei lá abaixo e me admirei com o frio que sentia nos pés, verifiquei que me tinha esquecido de apertar as botas. Não é fantástico?

A moral desta triste história, é que passei rapidamente a ser grande fanática do... après-ski. Aquelas botifarras confortáveis faziam-me sentir qual Neil Armstrong ao pisar, peregrino, o solo lunar. Com elas dei grandes passeatas, sempre com um livrinho e um caderninho para escrevinhar, enquanto bebia um chocolate quente na esplanada para matar o tempo.(...)

Quando voltei a casa, declarei publicamente que nunca mais ninguém me voltaria a ver com skis nos pés. Mas com o passar dos anos, as saudades da montanha e da neve começaram a moer-me a existência e acabei por voltar, outra, e outra vez, até me habituar.

Hoje, sou uma péssima esquiadora, mas pelo menos divirto-me. E depois, tudo o que é verdadeiramente difícil, dá outro sabor à vida.







Entry #1 - Points:
Riens Middelhof
Riens Middelhof
Netherlands
Begrijp me niet verkeerd. Ik ga zelfs graag naar de wintersport. Maar ik moet erkennen dat ik niet voor sport geboren ben. Niet in de zomer, noch in de winter. Toen ik klein was moest ik plotseling afzien van gymnastiek door een reumatische koorts die me alle bewegingen ontnam die iets abrupter waren dan lezen, tekenen, schrijven of muziek luisteren. Godzijdank hoefde ik al die oefeningen twee keer per week niet te doen, sommige met apparaten zoals het paard, waarin ik bijzonder onhandig was.

De ramp waarin mijn eerste keer op wintersport samengevat kan worden is daarom niet iets om trots op te zijn. Ik was nog geen twintig wat nog niet te laat is om te leren scrabbelen, maar beginnen met skiën wordt al wat problematischer.

En omdat al mijn vrienden gingen, ging ik mee, overtuigd dat het net zo makkelijk zou zijn als touwtje springen. Het resultaat was rampzalig: na drie dagen huilen, video’s, paniek bij het instappen in de bewegende stoeltjes en oneindige valpartijen bij het in- en uitstappen van de sleepliften, lukte me het eindelijk met veel angst mijn eerste groene piste af te dalen. Met het verschil dat iedereen in twee minuten beneden was en ik er bijna veertig voor nodig had. Pas toen ik beneden aankwam en mezelf bewonderde met m´n koude voeten, merkte ik dat ik vergeten was m´n skischoenen aan te spannen. Is het niet fantastisch?

De trieste moraal van dit verhaal is dat ik al snel een grote fan werd van… après-ski. Met die zachte worsten aan m´n voeten voelde ik me net als Neil Armstrong die voor het eerst doelloos op de maanbodem rondliep. Ik heb heel wat afgewandeld, altijd met een boekje en een schriftje om wat in te krabbelen, terwijl ik met een warme chocolademelk op het terras de tijd doodde (...)

Toen ik thuis kwam heb ik publiekelijk verklaard dat niemand me ooit nog met ski’s aan de voeten zou zien. Maar in de loop van de jaren begon de heimwee naar de bergen en de sneeuw aan me te knagen en dus ging ik nog een keer, en nog een keer, tot het een gewoonte werd.

Tegenwoordig ben ik een verschrikkelijk slechte skiester, maar ik vermaak me tenminste. Wat werkelijk moeite kost geeft tenslotte smaak aan het leven.



« return to the contest overview



Translation contests
A fun way to take a break from your normal routine and test - and hone - your skills with colleagues.